‘’Jongens, we hebben een nieuwe purpose’’
‘’Jongens, we hebben een nieuwe purpose’’, zo hoorde ik de CEO van een bedrijf ooit zeggen. Goh, dacht ik toen. Purpose is dus blijkbaar iets wat je gewoon zo uit de lucht kunt grijpen, uit de muur kunt trekken. Ik dacht altijd dat purpose veel dieper zat, dat het oprecht moest zijn en dat iemand je dat niet zomaar door je strot kan duwen.
Toch hadden alle werknemers van dat bedrijf ineens allemaal, poef-abracadabra, een purpose. Wowie.
Tuurlijk, ik snap die CEO wel. Ik bedoel: wie kan er tegenwoordig nog zonder purpose? Geen purpose hebben is zoiets als geen kombucha drinken, niemand neemt je nog serieus. Dus dat ze begreep dat het bedrijf purpose moest hebben en dat ze ook begreep dat het dan wel fijn is als iedereen dat omarmt, túúrlijk. Logisch.
Alleen heb ik moeite met het idee dat je zomaar ineens purpose hebt en dat iedereen binnen je bedrijf het daar dan toevallig ook mee eens is - puur omdat jij het zegt. Dan denk ik: hoe werkt dat dan in jouw ogen? Verwacht je dan dat je werknemers daar ineens doldriest enthousiast over gaan vertellen? Ik bedoel, het is jóuw purposeje, toch? Of hadden je werknemers uit gebrek aan creativiteit jou aan je toffe CEO-jasje getrokken om voor hen een purpose te bedenken?
En dan de inhoud van die purpose. Die ging over duurzaamheid. Maar de managers van dat bedrijf reden moddervette SUV’s en bij de koffieautomaat stonden plastic bekertjes. En het moederbedrijf stond er in die tijd om bekend in dingen als wapens en palmolie te investeren. Sta je dan, met je van duurzaamheid doordrenkte purpose. En hey, je bent CEO, dus dat mag je zelf weten. Alleen verwacht dan niet dat de rest volgt.
Want hoe ga je die purpose door de strot van je managers en werknemers purposen dan, beste CEO? Met een heidagje, gevolgd door een gezellig rondje bomen planten? ‘‘Zo Henk-Jan, plant jij er maar twee, jij rijdt in een Audi Q16.’’